อาจท่วงทำนองสายฝน.....ร่ายระบำเป็นเพลงคิดถึง จะสักกี่หยาดหยด.....จึงจะทดแทนความคำนึงที่มีได้ อวลกลิ่นหอมแห่งฟ้า...สะกดออกมาเป็นภาษาใจ ทว่าเพียงพอไหม.....จะกลบรอยรื้นในดวงตา สายฝนโปรยปราย...ณ ฝั่งฟ้าทางนี้ สัมผัสได้ไหมคนดี...รอยอาทรที่แฝงไว้ซึ่งความห่วงหา รู้หรือเปล่าทุกหยาดฝนหลั่งรินจากใจ...ที่ปริ่มด้วยน้ำตา เพียงพอไหม....สายฝนที่รินมาแทนคำอำลาว่าถึงคราต้องจากกัน