ฉันรักเธอหรือเปล่าเธอเฝ้าถาม ไตร่ตรองความรักเธอเพ้อคำหวน ด้วยความหลังฝังใจจึ่งใคร่ครวญ ไหวหวั่นล้วนกวนก่อพ้อกับใจ คิดอยู่ว่าสักวันมันอาจเปลี่ยน เธอพากเพียรเรียนรู้กันฉันคงใช่ ถูกทอดทิ้งคงไม่จริงเสมอไป มินานไกลใจตอบชอบเธอจริง อีกเท่าไรใจเปลี่ยนเวียนเป็นรัก แล้วเธอดักคำถามใหม่ตามใจหญิง คำตอบก็ไปจากฉันมิชังชิง รักจริงจริงยิ่งกว่าใครไม่รีรอ เธอทอดทิ้งฉันไว้กับผู้ใหญ่ ให้อาลัยในของหมั้นวันสู่ขอ อยู่กับตั๋วจำนำน้ำตาคลอ ความรักก่อท้อไม่มีหนี้ร่วมกัน..