บพิตร
โอ! พระเจ้าองค์ใดใครสร้างโลก
คงเศร้าโศกแสนสลดหมดความหวัง
โลกรุ่มร้อนทุกหย่อมหญ้าพาผุพัง
ความบ้าคลั่งทุกสิ่งอย่างช่างโรมรัน
โอ! พระเจ้าโลกร้อนอ่อนกระหาย
ต้องลัมตายสรรพสิ่งยิ่งกว่าฝัน
ฝุ่นควันคลุ้งคลุมฟ้าเกินฝ่าฟัน
ไหลลดหลั่นคือคลื่นคลั่งหลั่งโลกา
โอ! พระเจ้าหนาวหนักจักเหนือหนาว
หิมะพราวคลุมครอบขอบโลกหนา
ความเหน็บหนาวคราวนี้เกินมีมา
ทั่วท้องฟ้าขุ่นคร่ำดำทะมึน
โอ! พระเจ้าฝนหลั่งดั่งฟ้ารั่ว
ความหวาดกลัวล้มตายไม่แข็งขืน
หมู่แมกไม้สรรพสัตว์เกินหยัดยืน
เสียงครางครืนย่อยยับกับซากโทรม
โอ! พระเจ้ามวลมนุษย์สุดชั่วช้า
ต่างมุ่งหน้าทำลายล้างต่างทับถม
ธรรมชาติล้างผลาญกันครามโครม
หว
1468
2
0
หน้าส่วนตัว
