พงษ์ สุนนท์
เสียงไล่เล็มเต็มเหนี่ยวของเกลียวคลื่น
เมื่อวานซืนยืนหยัดสงัดนิ่ง
แต่วันนี้หน่วงหนักเกินพักพิง
พัดทุกสิ่งวิบัติกระจัดกระจาย
หรือว่าโลกแข็งกร้าวใกล้ร้าวแล้ว
ไร้วี่แววแตกตื่นหื่นกระหาย
ปฐพีสีดำเข้าทำลาย
โมโหร้ายกลาดเกลื่อนสะเทือนใจ
วิปริตผิดกร่อนผ่อนลมหวน
ฟ้าเรรวนข้ามคืนเป็นคลื่นใหญ่
เอาไปหมดหดหู่แม้อยู่ไกล
ไม่มีใครกระซิบชั่วพริบตา
หรือว่าเราจะซวยโลกป่วยแล้ว
คงไม่แคล้วแตกดับจับรักษา
เพราะเรามีโลกเดียวคอยเยียวยา
อย่าไปฝันถึงโลกหน้า...ถ้าไม่มี.
..............................................
2468
1
0
หน้าส่วนตัว
