พู่กันของหูกวาง
ตั้งแต่วันที่พู่กันเข้ามาที่นี่..มีความอบอุ่นหลายอย่างเข้ามาทำให้พู่กันไม่เหงา..ไม่เดียวดาย..
วันเวลาทำให้ชีวิตของคนบางคนเปลี่ยนไป..
บาดแผลที่เกิดจากความผิดหวังมันทำให้คนเราท้อแท้ และหมดแรงจะต่อสุ้
พู่กัน..เป็นผู้ชายที่ขี้อ่อนไหว..รักง่าย แต่หน่ายช้า (เค้าหน่ายไปตั้งนานแล้ว เราไม่รู้..อ้าว โง่นี่)..ชอบจมกับความหลัง..
แต่พอมาถึงวันที่เราต้องโตเสียที..จึงจำเป็นต้องทำความเข้าใจกับทุกสิ่ง..
คงนาน กว่าเราจะมาเจอกันอีกหน...
คิดถึงนะครับ..
คุณผู้หญิงไร้เงา
คุณ rain
คุณแก้วประเสริฐ
คุณ Tiki
คุณชัยชนะ
คุณเมจิคเชี่ยน
คุณซอมพลอ
คุณช็อกโกแลต
คุณรักคุณคับ
คุณภูตะวัน ตะวันรอน
ค