มีอยู่สิ่ง ที่บุญพร้อม ยอมไม่ได้ ถึงต้องตาย ก็ไม่ยอม พร้อมจะสู้ สู้ได้หรือ ไม่ได้ ต้องลองดู เพราะมันหลู่ ลบลาย ให้อายคน เรา อุตส่าห์ ปรนเปรอ บำเรอสุข จะนี่งลุก มิให้ต้อง ละอองฝน จะเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ก็จำทน มิเคยบ่น ให้ของรัก เลยสักครา นี่เพื่อนมา ตีสนิท คิดมิชอบ จะลักลอบ หลอกกิน เหมือนสิ้นท่า ที่อื่นมี หลายหลาก มากราคา ใยจึงมา คิดแกล้ง แย่งของเรา ดึงมีดพับ จับอีโต้ โผเข้าใส่ ไม่ทันใจ ร้อนรน ชนเอาเสา ได้ยินยาย ร้องลั่น มันคงเมา ไว้รุ่งเช้า ค่อยนำส่ง โรง บาล