เหมันต์ผันลมพัดพรมพร่าง พัดกลางวิถีที่เหน็บหนาว หอบความเยือกเย็นเป็นเยือกยาว ให้หนึ่งรอยร้าวยิ่งหนาวนาน ฝันถึงหนึ่งใครให้ผ้าห่ม ฝากลอยกับลมที่พรมผ่าน ห่มคลุมหัวใจได้พบพาน- ไออุ่นกรุ่นกาลสานเวลา ฝันหนึ่งดวงใจได้ไอรัก จากผู้ตระหนักในคุณค่า มองความโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา เคียงหยดน้ำตาที่โง่งม ให้หนึ่งเหมันต์ได้หันมอง ลึกความหม่นหมองไร้ผ้าห่ม หนาวกายถึงทรวงห้วงระบม หนาวนี้หวังผ้าห่ม...ตราหัวใจ
1197
5
0
หน้าส่วนตัว
