ใยคร่ำครวญ ป่วนปั่น รัญจวนเศร้า ใยเงียบเหงา เหว่ว้า น่าใจหาย ใยทุกข์ตรม ขมจิต ชีวิตวาย ใยกลับกลาย ไม่แกร่งกล้า และฝ่าฟัน หนทางนั้น ยาวไกล ให้ต่อสู้ ผิดเป็นครู สอนใจ ใช่โศกศัลย์ สติครอง ตรองไว้ ไม่จาบัลย์ โมหะนั้น คือมาร ผลาญชีวา ตั้งสติ ให้มั่น อย่าหวั่นไหว อยู่ที่ใจ และความคิด จิตหรรษา ทางสายกลาง หว่างใจ ในมรรคา พิจารณา ให้ถ่องแท้ สิ่งแน่นอน ณ.ที่ใด มีรัก มักมีทุกข์ ย่อมไร้สุข คุณธรรม นำสั่งสอน รักให้เป็น ต้องห่วงหา เอื้ออาทร พึงสังวรณ์ ขันธ์ห้า ปัญญาญาณ......ฯ
2
0
0
หน้าส่วนตัว
