พอพบต้องเหลียวกลับจับใจนัก เกือบจะรัก อีกแล้ว แม่แก้วเอ๋ย ผิวขาวขาว ตากลมกลม น่าชมเชย กระไรเลย มาเจอกัน บนรถเมล์ นั่งตอนท้าย ลมก็แรง แสดงสวย ยิ้มเสียด้วย ต้องตะลึง ใจตึงหนอ อยากจะพูด อยากจะคุย แนบเคล้าคลอ โอ้ละหนอ มองมากเกิน จนเกินงาม ริมฝีปาก เจ้าก็แดง หวานแหววนัก จะอดรัก เจ้าได้ อย่างไรไหว แก้มก็เต่ง ตาก็คม ทนได้ไง แล้วไฉน ทำอย่างไร จะได้ชม ถึงดอนเมือง เจ้าซิลุก ลงจากรถ ใจสลด หดหู่ ให้ขื่นขม แม้คู่แล้ว ไม่แคล้วคลาด ให้เชยชม คงได้สม ได้สนิท ได้ชิดใจ
1398
1
0
หน้าส่วนตัว
