ในวันที่ฟ้ากล่ำฝน มีใครบางคนนั่งร้องไห้ เพราะความเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ จากความรักที่จากไปเมื่อไม่นาน ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของความเหงา กับความขลาดเขลาความฟุ้งซ่าน ซานซบกับความเศร้าอยู่ยาวนาน หวังเพียงแค่ผ่านพ้นมันไป เมื่อไหร่เล่าหนอจะชาชิน จะโบยบินไปสู่โลกแห่งใหม่ ที่สวยงามพรั่งพร้อมจะยอมไป รีบรักษาหัวใจที่แหลกราญ ช่วยดึงมือฉุดฉันขึ้นมาหน่อย โปรดอย่าปล่อยให้หมองมันหักหาญ แค่ที่เจอมานั้นแทบวายปราณ อย่ารำคาญโปรดช่วยก่อนม้วยลง
1233
6
0
หน้าส่วนตัว
