ฉันเขียนกลอนครั้งใดใจสนุก ฉันรู้สึกสิ้นทุกข์สุขกับฝัน เขียนบทกลอนร้อยคำสื่อสัมพันธ์ ถึงมวลมิตรนักฝันกำนันใจ แม้บทกลอนไม่ซึ้งตรึงดวงจิต หวังมวลมิตรอาจเห็นเป็นกระษัย ต้องลิ้มรสขมขื่นช่วยฝืนใจ อ่านเรื่อยไปจนหมดจบบทกลอน แล้วช่วยส่งกำลังใจให้ฉันบ้าง เป็นพลังก้าวย่างทางอักษร ด้วยคำชมติเตือนเพื่อนอาทร ช่วยกันสอนบอกมาอย่าเกรงใจ เป็นกำลังแรงใจได้พัฒนา ดั่งค้นหาหนทางสว่างไสว เขียนบทกลอนไพเราะเหมาะถูกใจ อยู่ที่ไหนก็ร่วมฝันอันเดียวกันฯ
1203
5
1
หน้าส่วนตัว
