วันเก่าเก่ายังคงคิดถึงวันที่ครั้งหนึ่งเคยสุขสมครั้งแรกของความรักที่ระทมความรักมี่โง่สมเป็น "บทเรียน"อาจเป็นลิขิตฟ้าที่เมื่อวันเวลาได้หมุนเปลี่ยนประสบการณ์ในวันนั้นได้แวะเวียนทำให้บทเรียน ยังตรึงใจเพราะความคิดถึงมิอาจห้ามมิอาจมองข้ามความหวั่นไหวกับภาพที่สะท้อนอยู่ภายในทำให้ห้องหัวใจนั้นสั่นคลอนเพราะความไม่เดียงสาวันนี้ภาพแห่งกาลเวลายังคอยหลอนฉากของช่วงชีวิตในบางตอนช่างเหมือนบทละคร ที่ยากจะลืมเลือน
0
0
0
หน้าส่วนตัว
