พิกุลทอง
หย่อนก้นนั่ง จังก้า ท้าเพื่อนรัก
มึงกล้าทัก แซวสาว กับเขาไหม
คนนั้นเลย สวยนัก ยากหักใจ
มึงกล้าไหม ขอเบอร์ ให้กูที
ได้สิวะ ทำไม จะไม่กล้า
ว่าแล้วมัน ก็สบตา พาสุขศรี
มองท้องร่อง ทรวดทรง องค์ฤดี
ยอดชีวี นี้แจ๋ว แป้วไปเลย
แกล้งเดินชน ของหล่น จนก้นหัก
แล้วเก็บของ เร็วนัก จักชาเฉย
อะนั่นแน่ หยิบของ พร้อมกันเลย
มือก็เกย กุมกัน มันจริงเชียว
ขอโทษครับ มันขยับ ปากบอกกล่าว
ซุ่มซ่ามจริง นะเรา เฝ้าแลเหลียว
ไปไหนครับ ไปส่งไหม ใกล้นิดเดียว
กลัวคนสวย โดนเฉี่ยว ตรงเลี้ยวไง
เจ็บบ้างไหม ว่าพลาง แตะสีข้าง
จนนวลนาง ถอยห่าง อย่างนั้นได้
อีตาบ้า อย่ามายุ่ง สุงสิงใจ
มันถูกตบ เข้าฉาดใหญ่ ใจข