แก้วประเสริฐ
ท่องเที่ยวไปดินแดนแคว้นพุทธะ
รับธรรมะมาไว้ให้ผ่องใส
เพื่อละล้างหมางหม่นอยู่ภายใน
ผูกพันใจเพื่อสว่างล้างมลทิน
คำจารึกที่สอนบางตอนกล่าว
อีกเรื่องราวลงไว้คนได้ถวิล
ที่แวะมาเยี่ยมเยือนเป็นข้อจินต์
ถึงเหตุสิ้นหนทางอับปางตน
ว่าควรมีสติไว้เฝ้าในจิต
มิปล่อยคิดวกวนจนสับสน
เมื่อทำอะไรอย่าให้ได้ปะปน
อย่าปล่อยตนหลงไปจนได้เพลิน
สัมปชัญญะมีไว้กับใจเสมอ
มิพลั้งเผลอหายไปจนได้เขิน
ควรให้สติเข้าช่วยด้วยดำเนิน
สร้างแนวเดินไขว่คว้าหาหนทาง
เมื่อสัมปชัญญะสติผลิมาเกิด
แสนเลอเลิศสิ่งใดย่อมไม่ขวาง
กนิษฐ์สมาธิเมื่อเกิดเพริศแพร้ววาง
เป็นทางสว่างทำให้ได้ปัญญา
หน้าส่วนตัว
1273
22
0
