แม้คบกันเวลาดูน้อยนิด ความใกล้ชิดมิได้น้อยไปเลยหนอ ขอเพียงเธอดูใจฉันก็พอ ไม่ย่อท้อต่อเติมความสุขใจ มั่นดูแลรักษาความคิดถึง มั่นคำนึงลึกซึ้งถึงใจใคร มั่นหวงหาอาทรเพราะเยื่อใย ทั้งหัวใจที่มอบเพียงคนเดียว ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำเฝ้าคิดถึง ยังตราตรึงเฝ้าเพ้อละเมอหา เปรียบเสมือนประหนึ่งคือแก้วตา ต้องรักษาเภทภัยไม่กล้ำกราย เธอนั้นรู้ว่ารักและคิดถึง เธอคำนึงที่รักนั้นใหญ่หลวง แต่เธอทำตัวฉันเจ็บทั้งทรวง น้ำตาร่วงเพราะเธอไม่รักเลย