เข้าปีใหม่ได้เวลาหาของขวัญ มาแบ่งปันฉันเพื่อนเยือนเสมอ แม้มิเคยเผยหน้ามาพบเจอ แต่ไผลเผลอเพ้อเห็นเป็นอาจิณ มอบบทกลอนอ้อนกล่าวจากราวป่า พร่ำพรรณนาปักษานกเที่ยวผกผิน ทั้งผีเสื้อสวยงามอร่ามบิน ทั่วทุกถิ่นดินแดนแคว้นอรัญ ให้เธอสุขสนุกไปแสนใหลหลง เลิกพะวงปลงได้ใจสุขสันต์ ลืมการงานบานตะไทในทุกวัน ความทุกข์นั้นพลัดหดหมดหายไป รับปีใหม่ใต้แสงแห่งตะวัน ยามลมนั้นพลันพัดสะบัดไหว สู้ชีวิตพิชิตงานผ่านเสร็จไว ก้าวยิ่งใหญ่ให้ชนลือคือชาวกลอน
499
5
0
หน้าส่วนตัว
