ปลาวาฬสีน้ำเงิน
ยังจำวันนั้นได้ดี
วันที่เธอทิ้งฉัน
ก็เจ็บช้ำในใจอยู่เหมือนกัน
และหวังว่าสักวันจะลืมเธอจากใจ
วันเวลาที่เลยผ่าน
ทำให้ความทุกข์กลายเป็นสีจางๆจนเกือบลืมได้
ไม่มีเธอฉันก็ไม่เดียวดาย
เพราะเวลาและผู้คนมากมาย
ทำให้เธอหมดความสำคัญ
วันนี้เธอโทรมาทำฉันเปลี่ยนไป
ทุกสิ่งที่ฉันพยายามลืมจากใจทำให้ไหวหวั่น
ยังไม่สาสมแก่ใจอีกหรอจึงย้อนมากระทำ
หรือเธอกลัวว่าฉันจะเจ็บช้ำไม่พอจำหรือยังไง
ทำให้นึกถึงวันเก่าๆ
ที่มีแต่ความเศร้าแล้วนั่งร้องไห้
ฉันต้องนับหนึ่งอีกครั้งเพื่อลืมภาพเธอจากหัวใจ
แต่ถ้าเธอกลับมาเมื่อไหร่ ฉันคงนึกขึ้นได้
เพราะภาพเธอยังฝังอยู่ข้างใน..ในความทรงจำ