ไม้หอม
เธอเคยเป็นเหมือนกันไหม
ขณะที่เราวิ่งไล่ไปไขว่คว้า
ใครอีกคนก็ยิ่งห่างทางสายตา
ทั้งที่เราหมายตาอยากจับจอง
ขอเข้าไปอยู่สักนิดจะได้ไหม
แม้ไม่อาจเข้าไปเป็นเจ้าของ
แต่ขอมีสิทธิ์ได้เมียงมอง
แอบปองเอาไว้ในสายตา
แต่ในขณะเดียวกัน
เขาคนนั้นกลับยิ่งไม่มาหา
ห่างเหินไปไกลให้ลับตา
โทรศัพท์ก็ไม่รับสักคราคุยสักที
เหมือนยิ่งวิ่งแล้วยิ่งไกลไปไม่ถึง
เหมือนพยายามจะนับหนึ่งก็ถอยหนี
เหมือนเข้าใกล้ให้ห่วงใยได้หวังดี
เหมือนกับยิ่งทวีความห่างไกล
คนเรานี่ก็แปลก
ชอกแหวกแนวชอบหวั่นไหว
ต่างวิ่งตามคนที่ไม่มีใจ
ต่างวิ่งหนีคนวิ่งไล่ที่เข้ามา
ธรรมดาเหมือนกันใช่ไหม
เราย่อมเลือกคนที่รักหมดใจที่ห่วง