คนผิงดาว
ในบางคืนยืนเหงามองฟากฟ้า
ยามราตรีกาลเวลาผ่านมาให้ใจเหงา
ราตรีนี้คนนี้ดูเศร้าเศร้า
ด้วยแรงเหงาจึงมานั่งเศร้า....เฝ้าผิงดาว
จากวันผ่านเป็นเดือนเคลื่อนเป็นปี
จากนาทีเป็นชั่วโมงและวันใหม่
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ยังคงมั่นคงในหัวใจ
จากรักที่ห่างไกลแต่ไม่เคยมีใครนอกจากเธอ
ใกล้เวลาปลายฝนสู่ต้นหนาว
ยังคงมีเรื่องราวอยู่ในใจไม่จางหาย
สายลมหนาวดาวพร่างพรายอยู่ทุกคราว
คิดถึงเรื่องราววันเก่าๆระหว่างเรา....เศร้าเหลือเกิน
ในราตรีกาลนี้ยาวไกลนัก
ขอเวลาหยุดพักที่ตรงนี้
นั่งผิงดาวที่พร่างพราวยามราตรี
กับหยดน้ำตานี้ที่รินไหล.....ยามใจคิดถึงกัน
662
6
0
หน้าส่วนตัว
