แมลงปอปีนป่ายฟ้า สีคราม เลาะลัดผ่านโมงยาม เยี่ยมไม้ ด้วยปีกบอบบางงาม เป็นสุข คอยปลอบประโลมไล้ มิ่งไม้มนต์กวี ด้วยมีรักแรกนั้น กับกลอน เขียนขีดตามบทตอน ร่างร้อย หลงใหลหมู่อักษร วิจิตร มิตรมิ่งก็ใช่น้อย ต่างโต้กวีกัน คืนวันที่ผ่านพ้น ทุกคืน เราต่างถูกกลบกลืน ค่ำเช้า วัยล่วงไม่อาจขืน หรือขัด เขียนขีดพอหยอกเย้า ชุ่มชื้นชื่นใจ ใครเลยจะล่วงรู้ วันใด เราอาจจากใครใคร ร่างร้าง สิ่งใดที่ภายใ