บนเส้นทางสีแสดทีแดดเผา เหมือนเรื่องราวระหว่างเราใช่ไหม ฝนสั่งฟ้าราวกับว่าเธอสั่งใจ ให้หยุดที่จะเดินทางไปพร้อมกัน บทเส้นทางสายเก่าที่เราผ่าน บอกเพียงให้มันเป็นแค่ฝัน เมื่อถึงเวลาต้องตื่นขึ้นอีกวัน ภาพในฝันนั้นจะลบเลือนไป หากเธอทำได้อย่างปากว่า มันคงไม่หนักกว่าใจจะรับไหว ฉันยินดีเดินต่อแม้ทางจะเปลี่นไป จากเขียวสดใสเป็นแห้งเหี่ยวใจก็ตาม