คีตากะ
เหมันต์เยือนเยี่ยมแล้วไม่แคล้วหนาว
มองเดือนดาวเคว้งคว้างกลางฟ้าใส
น้ำค้างพรมพร่างพื้นยืนหนาวใจ
ห่วงคนไกลจะหนาวคราวลมมา
ลมเหนือล่องท่องใต้ทำให้หนาว
กี่ครั้งคราวคอยใครใจโหยหา
ดั่งเลื่อนลอยหงอยเหงาเคล้าน้ำตา
คงเหว่ว้าอ้างว้างกลางเหมันต์
อะไรหรือที่เธอละเมอใฝ่
สิ่งอันใดกั้นขวางทางแห่งฝัน
สิ่งใดหนาคาในใจแจ่มจันทร์
สิ่งใดฉันขาดไปไยเฉยชา
เธอต่ำต้อยด้อยค่าหรือว่าสูง
เป็นนกยูงหรือเศษดินสิ้นค่าหา
ไม่สนใจไยดีที่ผ่านมา
เพียงมีรักชักพามิอาลัย
มอบความรักแทนผ้าห่มต้านลมหนาว
ทุกย่างก้าวมีกันไม่หวั่นไหว
ความคิดถึงแทนคำย้ำเตือนใจ
ฝากอุ่นไอแห่งรักปกปักเธอ......
2074
1
0
หน้าส่วนตัว
