ไร้อันดับ
จากหัวใจเหงาเหงาสีเทาหม่น
รอบางคนที่เหงาเทียบเท่าฉัน
เมื่อความเหงาของเราเทียมเท่ากัน
คงผ่านวันเหงาเหงาอย่างเข้าใจ
ต่างโดดเดี่ยวเดียวดายที่ปลายโลก
ลมกรรโชกพัดผ่านสะท้านไหว
ความหนาวเหน็บเนื้อกายสู่ภายใน
ช่างยาวไกลไหวหวั่นและพรั่นพรึง
นั่งนับดาวทีละดวงในห้วงหาว
กระพริบพราวพร่างพรายจากปลายหนึ่ง
ทิ้งให้โลกโศกเศร้าเฝ้ารำพึง
กับคนซึ่งเหงาเหงาในเงาตา
เสียงหัวใจอ่อนอ่อนในตอนนี้
ทุกนาทีที่ผ่านช่างนานช้า
ในความเงียบเปรียบเปรยคำเอ่ยลา
คนเหว่ว้าคนหนึ่งขอพึ่งพิง
ในโลกเหงาใบนี้จะมีไหม
คนที่ใจจะยอมพร้อมทุกสิ่ง
ร่วมจับมือกันไว้หัวไหล่อิง
และนั่งผิงไฟหนาวอย่างยาวนาน..
หน้าส่วนตัว
3475
3
0
