เสียงหัวเราะ
น้อมมอบแด่...พ่อข้า แม่ข้า และชาวนาผู้ทุกข์ยาก
บทชีวิตชาวนาข้าแผ่นดิน
อยู่ใต้เบื้องธานินรัตนสยาม
ข้าปลูกข้าวปลูกจิตอันงดงาม
พ่อแม่ข้าลือนามว่าชาวนา
ถึงผันเปลี่ยนศักราชนิราชสมัย
คงเป็นไทเทิดทูนไปทั่วหล้า
ผู้ส่งข้าวเลี้ยงมนุษย์ทั่วพสุธา
กลับต้องมาเป็นข้าทาสแห่งแดนชน
เสียงเล่าขานนักปราชญ์บนท้องทุ่ง
กลิ่นไอดินเกลียวฟุ้งแทนเม็ดฝน
แม่โพสพร่ำไห้ใครได้ยล
ตกเป็นเบี้ยทรชนบนทางกรรม
คนตราหน้าพ่อแม่ข้าคือยาจก
ไร้บุคคลยอยกให้ถลำ
เหตุไฉนชาวนาข้าที่น่าจำ
จึงต้องกรรมมนต์ชีวิตให้ติดตรา
แผ่นดินพ่อแผ่นดินแม่ที่แลสุข
ใยบุกรุกเย้ยอาญานิวาสข้า
หน้าส่วนตัว
1904
4
0
