ลำน้ำน่าน
ทุ่งรกร้างฟางลอยสุดสร้อยเศร้า
หนาวกว่าหนาวยาวนานสะท้านไหว
ฟังเสียงนกรวดร้าวราวปวดใจ
แสนอาลัยกลีบจานที่รานโรย
ขนข้าวเปลือกขึ้นลานแต่วานซืน
ลมครางครืนหนาวลมมาห่มโหย
แล้งลาแล้งสะแบงหลวงใบร่วงโปรย
เพลงสงฟางแว่วโบยโชยอัตคัด
จากไปแล้วข่าวบอกดอกไม้ร่วง
สุดเหนี่ยวหน่วงยากแค้นแสนสาหัส
มนตร์สัมพันธ์ร้างรอยทยอยพลัด
ควายกำดัดโง่ขวิดลมอยู่ซมเซา
ลืมกิ่งจานจานเจือเมื่อครองคู่
ประดับทุ่งแต่งฤดูอยู่หงอยเหงา
ทิ้งใบเดี่ยวเดียวดายไร้ร่มเงา
เหมือนเร็งเร้าความหมายให้ตายสิ้น
คิดถึงพุ่มไมตรีกลีบสีแสด
พยับแดดโพยมแดนแสนถวิล
อุษาโยคโลกเคยฉ่ำน้ำค้างริน
ร่วงสายสิ้นอับจนย่ำสนธยา
แดงดอกจานชวาลากลางนาน้อย
ระยิบระยับหยดย
5918
9
0
หน้าส่วนตัว
