ตะวันจะลับขอบฟ้า
ยอมรับเถอะถ้าความจริงสิ่งที่คิด
ไม่มีสิทธิ์บิดเบือนคลายสงสัย
การกระทำที่ซ้ำซากฉุดลากใจ
นั้นเพราะเขาเฝ้ามองใคร...ไม่ใช่เรา
จักเจ็บจินต์จนแตกยับกับตัวเธอ
จึงหายเพ้อเพรียกหาล้าความเหงา
กี่เนิ่นนานความช้ำชะแลเงา
จะบรรเทาที่ทุกข์ทนระทมกาย
หรือต้องเหงาเศร้าเจ็บเก็บความรัก
ที่มันมักง่ายเกินเพลินจนสาย
เสียดสีใจจนแสบสันต์พลันวุ่นวาย
หรือต้องตายจากกันนั้นจากจร
ความรักเอ่ยไยไม่เคยสงสารบ้าง
อุราร้างจางสุข...หยุดซุกซ้อน
ให้ปวดใจจนดวงแดแน่ขาดรอน
จะอ้อนวอนเว้าขอต่อสิ่งใด
นี่นะหรือคือเจ้าความรักเอ่ย
ไยละเลยเลือนรางว่างเว้นใส่
จนตัวข้าหลั่งน้ำตาหมดอาลัย
ความรักไกลใช่วาว
2229
4
0
หน้าส่วนตัว
