โคลอน
เส้นทางที่ทอดยาวราวโลกกว้าง
เหมือนเคว้งคว้างท่ามกลางความสับสน
ชีวิตในเมืองใหญ่อลวน
คิดถึงบ้านเสียจนอยากกลับไป
มองภูเขาท้องฟ้าดาราสวย
แม่น้ำที่เคยช่วยเราสดใส
แม้อ่อนล้าเหน็ดเหนื่อยสักปานใด
มิเคยจะท้อใจเลยสักที
ณ ปลายทางเส้นนี้ได้เชื่อมต่อ
และยาวพอจะไปถึงยังที่
ครั้งหนึ่งเคยจากมาห้วงฤดี
ยังเพรียกหาทุกนาทีที่ไกล
ช่วยพาฉันกลับไปให้ถึงถิ่น
เหมือนนกที่โบยบินคราวูบไหว
ถูกลมพัดพรากจรจากพงไพร
นักเดินทางคนไกลหวนคำนึง
ค่ำคืนนี้ดวงดาวส่องกระพริบ
แม้ปลายทางไกลลิบจักไปถึง
ด้วยดวงจิตมุ่งมั่นมิพรั่นพรึง
เพราะคิดถึงคนหนึ่งในหทัย
อ้อมกอดอันอบอุ่นยามแอบอิง
คล้ายเวลาหยุดนิ่ง
2516
8
0
หน้าส่วนตัว
