ฝากฝัน
ยามฟ้าต่ำฉ่ำหนาวไร้ดาวส่อง
สายลมล่องต้องไพรไหวเอนลู่
ก่อนฝนพรำซ้ำหลั่งจนพรั่งพรู
เสียงราหูขว้างขวานสะท้านทรวง
ระริกไหวใบไม้ยามได้ฝน
แต่ใจคนหม่นเศร้าเฝ้าห่วงหวง
คะนึงนางห่างไกลฤดีดวง
เจ้าจะล่วงราตรีนี้อย่างไร
นางเคยย้ำสัญญาวันลาจาก
จะมิพรากนานเนิ่นเกินเดือนใหม่
น้ำตาหลั่งสั่งลาร่ำอาลัย
แม้ห่างไกลใจเราเฝ้าถึงกัน
เคยสวมกอดพลอดพร่ำน้ำคำหวาน
เฝ้าดื่มธารเกษียรจากสองถัน
เพียรเง้างอดออดอ้อนทุกคืนวัน
คอยสร้างฝันน้อยน้อยในดวงมาลย์
จงค้นหาความหมายในกายเจ้า
แล้วจงเฝ้าใฝ่รู้มาประสาน
เชื่อมตัวตนค้นหาจิตวิญญาณ
คือปราการด่านแรกเจ้าพึงมี
บนเส้นทางข้างหน้าท้าทายนัก
จงตระ