ไม่รู้เธอยังมองหาใคร คนใกล้ตัวที่เคยชิดใกล้ทำไมมองไม่เห็น คนข้างๆนี่ไงที่รักเธอมานานทุกเช้าเย็น เธอมองข้ามไม่เห็นกลับมัวมองใคร คนใกล้ไม่เอื้อมมือคว้า คนไกลตามัวไปรอรักจากเขาอยุ่ได้ คนที่รักเธอเธอกลับไม่รักไม่ใส่ใจ คนอยู่ไมยอมห่วงใยแต่ไปห่วงหาใครกัน อยุ่ตรงหน้าเธอนี่ไง สบตากันสักนิดได้ไหมแล้วจะรับรุ้ถึงความรู้สึกของฉัน ความรักที่เก็บไว้มันล้นจนอยากจะเอ่ยปากบอกกัน ติดที่เธอเท่านั้นที่ในทุกคืนวัน..ได้แต่มองข้ามไป