แสนแก้ว
กลอนบทนี้...คนที่แต่งใช้นามปากกาว่า จัสมิน และเป็นกลอนที่จำได้ขึ้นใจจริง ๆ เพราะมันเป็นบทกลอนที่ไพเราะ และฉันก็เคยคิดว่า ฉันอาจจะได้มอบกลอนบทนี้ให้กับใครสักคนที่ฉันรักเขามากมายแต่เขาก็ยังทำร้ายหัวใจของฉัน มีสิ่งเดียวจริง ๆ ที่ฉันอยากจะขอเขา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขาจะให้ฉันได้หรือเปล่า
รอให้ฉันตายก่อนได้ไหม
แล้วเธอจึงค่อยไปจากฉัน
อนุญาตให้เธอลืมความผูกพัน
ที่เคยมีให้กันจนหมดสิ้น
ไม่ต้องมีดอกไม้
มาวางไว้บนแท่นหิน
น้ำตาไม่ต้องรดริน
เมื่อวันที่ฉันสิ้นลมหายใจ
เพราะฉันอาจอยู่ในฟ้ากว้าง
ที่เปล่าว่างจนไม่รู้เธออยู่ไหน
ถึงน้ำตาเธอรินรดหมดหัวใจ
ฉันก็ยังเป็นได้เพียงธุลี
ขอเวลาที่เหลือ
861
1
0
หน้าส่วนตัว
