ขลิบฟ้างามยามรุ่งรุ้งหลากสี ภาพวารีดวงดาวพราวเวหน หยาดถ้อยคำเพชรกวีนี้ตรอมตรม หมู่เมฆวนฝนโชยละออง ฤดูเวียนเปลี่ยนผันวันเก่าเก่า เคยหงอยเหงาเศร้าตรมระทมหมอง รันทดม้วยด้วยใจมุ่งหมายปอง ชีวิตต้องครองทุกข์สุขรางเลือน รักกับร้างเคว้งคว้างใจเมื่อเฝ้าห่วง ประดุจดวงฤทัยเราเขาเชือดเฉือน ภาพความหลังยังวนเวียนเพียรมาเยือน เปรืยบเสมือนคมมีดคอยกรีดใจ