กันนาเทวี
พิศนาบุปผามาลีหอม
พวงพยอมชูช่อล่อให้หลง
หมู่ภมรเวียนว่อนร่อนบินลง
ท่ามกลางดงพวงผกาน่าเชยชม
ไม้หลากพันธุ์หลากสีคลี่กลีบสวย
ลมระรวยโชยชื่นรื่นสุขสม
หอมจรุงฟุ้งไกลใคร่ดอมดม
เล่ห์รักจมอวลกลิ่นรินฤดี
กลิ่นมาลีกำจายคล้ายหญิงงาม
กระฉ่อนนามลือไกลในศักดิ์ศรี
รูปก็งามนามเพราะพร้อมความดี
ดั่งมาลีหอมหวลอวลกลิ่นไกล
มวลกวีเปรียบชายคล้ายภมร
กลิ่นกำจรโชยหอมย่อมตอมไต่
เพียงถวิลดมดอมล้อมมาลัย
สุขสมใจบินจรไม่ย้อนมา
นารีงามไม้ดอกออกสดใส
ช่างวิไลเฉิดฉันท์กันนักหนา
คือบทกลอนเสนาะเพราะอุรา
ด้วยหวังกล้าชิดเชยเผยดวงมาลย์
บทกวีสีสันผันอักษร
เป็นบทกลอนชมมาลีที่หอมหวาน
ถักทอถ้อยร้อยรสพ
9512
17
0
หน้าส่วนตัว
