เก้าอี้นั่งตั้งนิ่งอิงข้างเสา แสงโลมเล้าเอาใจใสวสว่าง ผ่านมาเห็นเช่นทุกวันฉันอ้างว้าง เธอลาร้างห่างไกลไม่ให้เจอ ครั้งหนึ่งนั้นฉันจำได้ไม่ลืมหลง นั่งมั่นคงตรงนี้ทุกทีเสมอ ตามสัญญามารอไว้ให้พบเธอ สม่ำเสมอเจอเช่นนี้ทุกวี่วัน แต่บัดนี้เธอหนีไปจนไกลลับ คงไม่กลับลับไปไม่หาฉัน แม้เธอมีคนที่ไหนไม่สำคัญ เพราะว่าฉันยังฝันรอขอเธอคืน จะมานั่งยังเก้าอี้ก่อนนี้ทำ เหมือนตอกย้ำช้ำใจมิใช่ฝืน เก็บสิ่งดีมีให้จำทนกล้ำกลืน คอยเธอยื่นคืนรักฉันจักรอ
439
3
0
หน้าส่วนตัว
