วนัสนันท์
ความผิดพลาดคาดคั้นเป็นมั่นเหมาะ
คงเป็นเพราะความใจเสาะ...เพราะตัวฉัน
ที่เขลาขลาดจึงพลาดไปไม่รักกัน
ยอมยืนยันเมื่อฉันผิดมิคิดวอน
เจ็บยิ่งกว่าจำนรรจาเป็นคำถ้อย
เกินเรียงร้อยเมื่อกรรมคอยตามสั่งสอน
หากเพียงรู้อยู่ไม่ไหว..เมื่อเธอจร
จะง้องอนจะวอนขอมิรอใคร
ต้องชดใช้การกระทำด้วยน้ำตา
กี่หยดรินมิชินชาหาพอไม่
ได้ไหมหนอขอแก้ตัว..ให้หัวใจ
มิเริ่มใหม่แค่ขอไว้...ไม่ลืมกัน
ความทรงจำที่ชัดเจนขอจำจด
มิขอลดมิปลดคืนตื่นจากฝัน
รักเธอให้ขอจำไปชั่วชีวัน
กี่ร้อยพันกาลผันผ่านขอจารณ์ใจ
ไม่เหลือสิทธิ์จะคิดอยู่เป็นคู่เคียง
คงเหลือเพียงเสียงอดีตให้อุ่นไอ
แต่ขอนะ...สารภาพ...จากหัวใจ
ไม่เคยมีวันใ