แก้วประเสริฐ
ฟ้าเปลี่ยนสี
คืนพระจันทร์ส่องพร่างสว่างฟ้า
เงาปริศนาทอทาบรับสีแสง
พริบระยับแพรวพราวเคล้าปนแดง
ดูเหมือนแข่งเรืองรองครองวิไล
สายสวาทพิลาสรักพาดสู่ฝัน
จำเนียรกาลเฉิดฉันท์พลันหนีหาย
มอบไออุ่นสิเน่หาแล้วคลาไคล
ล้วนไฉไลไปห้วงแห่งดวงดาว
ฤทัยครวญปั่นป่วนชวนหวนคิด
หมายจะปลิดลงมาจากห้วงหาว
แลชะแง้เหลียวหาทุกคราคราว
เมื่อไหร่ดาวดวงน้อยล่องลอยมา
ละอองแก้วแววหยดจากต้นโศก
ลมพัดโบกแผ่ซ่านสะท้านหา
อกแห้งเหี่ยวหมดหวังรั้งสายตา
หยาดนางฟ้าพรมพร่างมิสร่างปอง
คอยบุญพาวาสนาคราสูงเด่น
สิ่งที่เร้นมิหวนกลับมาสนอง
สู่อ้อมแขนอบอุ่นเคยหนุนรอง
จะปร
หน้าส่วนตัว
2159
38
0
