อ่อนไหว กับความในใจในทุกครั้ง ดินฟ้าอากาศหรือรวงรัง ไม่อาจหยุดยั้งคล้ายดั่งเงา อ่อนหวาน จึงล่วงเลยผ่านกับกาลเหงา ผีเสื้อโดนฝนจนซมเซา สายลมยามเช้าไม่ชื่นบาน อาวรณ์ อยู่ในทุกตอนที่เคยผ่าน อารมณ์รู้สึกลึกลึกลาญ เหน็บหนาวสะท้านสะท้อนมา เกลียดฉัน เถิดให้คืนวันเธออ่อนล้า ได้กลับมามีชีวิตชีวา อย่าเจ้าน้ำตาเหมือนฉันเลย
1660
6
0
หน้าส่วนตัว
