ฉันรู้ดีความแตกต่างระหว่างเรา เธอเป็นดาวส่องสกาวพราวบนฟ้า ฉันเป็นแค่เงามืดยามราตรีกาล ดูเหมือนไร้หนทางจะเคียงกัน แต่ตัวฉันจะไม่ยอมเดินจากไป ไม่ตัดใจแม้ว่าใครจะบีบคั้น ฉันมั่นใจในคำรักตัวเองมากพอกัน กับที่เธอเองให้รักฉันมาแนบใจ ให้เธออยู่ตรงนั้นที่ของเธอ ไม่ต้องเดินไม่ต้องโน้มลงมาใกล้ ให้เธอรักฉันในที่ของเธอไป แล้วฉันจะก้าวขึ้นไปอยู่เคียงกัน จะเป็นคนที่เธออบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ จะทำให้อนาคตเราคงมั่น จะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้เคียงกัน จะทำให้รู้ว่าฉันเท่านั้นที่คู่ควรกับเธอ...