กระบี่ใบไม้
...ขอรักกันจนตราบสิ้นชั่วดินฟ้า
จารึกไว้ในแหล่งหล้ากัลปาวสาน
ฝากขุนเขาไพรพนาถ้อยสาบาน
แม้วันหนึ่งรักแหลกลาญ...ขอยอมตาย...
ฟ้าอึมคลึมก้องคำรามถึงยามเที่ยง
แข่งเส้นเสียงมโหรีไม่ขาดสาย
ว่าวตัวน้อยแอบซ่อนนั้นฝันงมงาย
ถามพี่ชายใยซ่อนเร้นไม่เห็นมา
หยาดมุกแก้วอาบแก้มงามนาม สามมุก
แลว่าวทุกครั้งตราตรึงประหนึ่งว่า
รักแรกพบสายลมแหงาส่งว่าวพา
สายว่าวถือสื่อเบื้องหน้าต่อสายใย
น้ำตาหยดดังฝนพรมดอกส้มน้อย
หยาดฝนปรอยประหนึ่งว่าน้ำตาไหล
ถึงชายหนุ่มที่ชื่อ แสน ไกลแสนไกล
แสนสุดรักสุดอาลัยช้ำฤดี
.........................................
มโหรีดังแว
1759
4
0
หน้าส่วนตัว
