**พาฝัน**
...เธอเป็นแรงบันดาลใจ
ให้เก็บความหวั่นไหว..เรียงใส่ตัวอักษร
เธอสินะ...ทำให้ฉันเริ่มเขียนกลอน
เก็บเรื่องราววัน ก่อน-ก่อน..ใส่ลงในกลอน..เก็บไว้อีกนาน
...ไม่ใช่สิ..มันอาจไม่ใช่กลอน
พอกลับย้อน..อ่านกลอน..ที่เคยผ่าน
เหมือนเอาอะไรมาเรียง-เรียง ด้วยเวลาเพียงไม่นาน
ต้องขอโทษคนอ่าน..เพราะผลงานสุดทานทน
...กลอนอาจไม่เพราะ..เสนาะหู
พออ่านดู..เหมือนไม่เคยจะฝึกฝน
แค่อยากถ่ายทอดเรื่องราวของคนหนึ่งคน
จึงไม่ได้สน..ฝึกฝน..อะไรมากมาย
...ขอโทษ..เพราะยิ่งเขียน..ก็ยิ่งเพี้ยน
เหมือนไม่ได้เรียนภาษาไทย..มาใช่ไหม
อาจดูขัดหูขัดตา..ผู้หลักผู้ใหญ่
คงต้องขออภัย..จากใจจริง...
685
7
0
หน้าส่วนตัว
