ปราณรวี
เคยฝากใจไว้ที่ริมขอบฟ้า
แต่เธอไม่เห็นค่ารักของฉัน
ใจที่ใสจึงดับกลับหม่นพลัน
เปลี่ยนความฝันแสนสุขเป็นทุกข์มัว
ณ วันนี้ใจเราจึงเศร้าหมอง
น้ำตานองร้าวรวดจนปวดหัว
รักไม่จริงทิ้งขว้างไปห่างตัว
ให้หวาดกลัวเรื่องรัก..ด้วยหนักใจ
จึงเฝ้าวอนอ้อนฟ้าคราเมฆห่ม
ฝากบอกลมพัดกลับมาหลับใหล
ส่งคืนมาแม้ว่าจะช้าไป
จนหม่นหมองร้องไห้ได้น้ำตา
จะเก็บใจซ่อนไว้ในที่เก่า
ไม่มีเงาให้เพ้อละเมอหา
เมื่อใจแกร่งแรงรับกลับคืนมา
หยุดโศกาเศร้าสร้อยด้วยรอยรัก
จดจำไว้เป็นบทเรียนเขียนชีวิต
เพื่อเพ่งพิศใจคนจนประจักษ์
แม้โง่งมซมซานอย่านานนัก
ก่อนจะรัก..ต้องตริตรอง..มองให้ไกล
รูป: http://www.neatorama.c
1294
25
0
หน้าส่วนตัว
