พุด
แล้ว..
โลกเงียบงามนิยามว่าง
ก็กระจ่างแจ่มจิตสนิทขวัญ
ในท่ามคืนจันทร์เสี้ยวลอยเงียบงัน
ในท่ามฝันสลายลับรับร้าวราน
คือศักดิ์ศรีคุณธรรมนำชีวิต
คือลิขิตจากพรหมชะตาให้กล้าหาญ
ถอนน้ำผึ้งพิษเคยจารจิบมาช้านาน
สิ้นมนต์มารผลาญค่าคนจนสิ้นใจ
อาจจะเจ็บอาจจะปวดอาจรวดร้าว
อาจจะเศร้าอาจจะโศกเกินคำไหน
อาจจะหนาวดายเดียวสิ้นไร้ใคร
อาจจะเสียใจเสียขวัญ..รอ..วันลืม...!
..........
เธอคือแก้วตาดวงใจใสพิสุทธิ์
เธอคือที่สุดแห่งรักภักดิ์ของขวัญ
เธอคือดวงดอกไม้บานหวานหอมเป็นนิรันดร์
เธอคือจันทร์อันสกาวลบหนาวใจ
เธอคือสายรุ้งแสนงามประดับฟ้า
เธอคือมวลผกาทั้งโลกบานไสว
เธอคือหยาดน