การเดินทางของฉันคือความฝันและน้ำตา มีภาพจุดหมายเบื้องหน้าเป็นความรักที่สดใส แต่แสงแดดแห่งความเศร้ายังทาบทอดเงาลงบนหัวใจ อุ่น...แต่หนาวข้างใน...จุดหมายที่เดินไปยังไม่เห็นในความจริง เหมือนกำลังเดินทางมากลางทะเลชื่อเหงา กว่าจะข้ามผ่านระลอกคลื่นแห่งความปวดร้าวก็ยากยิ่ง แล้วใครกันจะเข้าใจ ใครจะอยู่ในจุดหมายให้พักพิง หรือภาพตรงหน้ามีเพียงความเปล่านิ่ง..ไม่มีใครให้พักพิง ไม่มีความจริงให้พักใจ