เดือนไร้เงา
ทะมึนหล้าฟ้าหม่นด้วยฝนหลั่ง
โหมประดังมืดมัวทั่วทุกที่
อุปสรรคสัญจรร้อนฤดี
ร้อยชีวีรออยู่สู้ฝ่าไป
เม็ดฝนซาเรามาถึงถิ่นที่
บ้านอุดรธานีที่นัดหมาย
เหล่าเด็กเด็กพร้อมเพรียงยืนเรียงราย
เปรมฤทัยยิ้มร่าน่ารักจริง
แม่มานี้มีลูกอมขนมหวาน
ไอติมอันโอชามาให้หญิง
รีบต่อแถวเข้ามาอย่าประวิง
ทุกสรรพสิ่งเติมด้วยรักจากดวงใจ
ลูกสุขใจ แม่ก็อิ่มยิ้มของเจ้า
ไร้เดียงสาดุจผ้าขาวเจ้าสดใส
เปี่ยมชีวิตชีวาดรุณวัย
ยิ้มสู้ได้แม้เหงาสุดเศร้าตรม
บาดแผลใจในอดีตที่กรีดเฉือน
อาจย้ำเตือนจนไร้สุขทุกข์ถาโถม
ดวงใจเอ๋ย แม่รู้โฉมตรูระทม
วอนสายลมลบอดีตที่กรีดใจ
โปรดจำไว้ดวงใจใช่ไร้ค่า
มิ่งมารดา
1353
16
0
หน้าส่วนตัว
