นกน้ำ
ในม่านหมอก..ฉันออกเดินชมความงามในยามเช้า
ริมชายป่าลมหนาวพัดมาบางเบา
ตรงนั้นกวางตัวหนึ่งยืนเล็มหญ้าอยู่เงียบเชียบ
ฉันอยากเดินเข้าไปชื่นชมความน่าชังของมันใก้ลๆ
แต่ฉันรู้ว่ามันมีช่องว่างระหว่างเรา
ฉันจึงหยุดยืนดูอยู่กับที่
เพราะหากฉันยิ่งเข้าใก้ลเท่าใดมันก็ยิ่งหนีห่างออกเท่านั้น
เพราะช่องว่างระหว่างมนุษย์และสัตว์มันมีระยะห่างที่ชัดเจน
อาจเพราะบาดแผลในใจที่มนุษย์ได้สร้างสมไว้ให้กับสัตว์ป่ามาเนิ่นนาน
อาจตั้งแต่เริ่มมีมนุษย์คนแรกนั่นกระมัง
สำหรับช่องว่างระหว่างมนุษย์กับมนุษย์นั้นเล่า
หากมิเคยสร้างรอยแผลใดๆให้แก่กัน
ช่องว่างระหว่างความแปลกหน้าย่อมมีโอกาสชิดกันได้เสมอ
หากทั้งสอง
หน้าส่วนตัว
744
4
0
