แทนคุณแทนไท
...๑...
สายฝน หล่นพรู ฤดูร้อน
กลิ่นแดดอุ่นกรุ่นอ่อนสุนทรสมัย
ระเหยค้างหว่างดึกของพฤกษ์ไพร
ธารน้ำใสหลากลง ธรณิน
...๒...
แตะดอกน้ำฝน บนใบหญ้า
เลือนล้าง ฝุ่นฟ้า คราแห้งสินธุ์
เมล็ดป่าแตกเปาะ ยิ้มเยาะดิน
เก็บกวิน เอาไว้ในรอยคำ
...๓...
จรดใจให้ทั่วหัวใจฟ้า
ปลุกป่า ปรารถนามาริดร่ำ
ธุลีแห่งไพรพงผจงคำ
ธรรมชาติชุ่มฉ่ำฤดูกาล
...๓...
ฤดูกาลมากำหนดผจดใจ
ให้ชื่นในหทัยโลกเมื่อโศกผ่าน
ละอองแห่งความดีก็พลีจาร
เมล็ดมานเบ่งบานฤดูใจ
...๔...
เกิดสายรุ้งคุ้งโค้งที่โพ้นฟ้า
เหลื่อมสลับสีทาให้ฟ้าใส
วิหคเหินเดินทางมานานไกล
หยุดพักบนกอไม้ที่ปลายธาร
...๕...
สายฝนหล่นพรู ฤดูร
1724
28
0
หน้าส่วนตัว
