สุริยาลาลับไปปลายสิงขร สายลมวอนจูบพลิ้วทิวทุ่งฝัน เสียงขลุ่ยครวญหวนไห้ใกล้สายัณห์ ถ้อยจำนรรยังซึ้งตรึงทรวงใน เดินทอดน่องตามคันนาน้ำตาร่วง มองดูรวงข้าวเขียวเป็นเกลียวไหว เหมือนความรักของเราเริ่มแกว่งไกว เหตุไฉนไยเล่าเขาหมางเมิน หยุดพักพิงอิงกายใต้ตาลเดี่ยว หัวใจเปลี่ยวยิ่งนักรักห่างเหิน ถึงเวลารักแตกแยกทางเดิน เจ็บเหลือเกินเดินอ้างว้างทางมืดมน ร้อยเสน่หาภาษาใจฝากไปถึง ครวญคนึงถึงคนไกลปลายเวหน พร่ำภาวนาขอรักทวนหวลบัดดล ดังต้องมนต์รักเรียกหายอดยาใจ
1326
4
0
หน้าส่วนตัว
