อยากเหมือนตะวันส่องนำแสง สาดฤทธิ์แรงชี้ทางคนโหยหา มองน้ำค้างพรมพร่างหยดค้างคา เหมือนซ่อนธารน้ำตาของชีวิต ในหลายครั้งแสแสร้งแกล้งหัวเราะ เหมือนยิ้มเยาะเย้ยหยันบันดาลจิต มีเรื่องราวร้าวติดลึกสุดนึกคิด ราวเพื่อนสนิทตามติดคอยคิดเชื้อ ฉันจะเหลือไฟฝันกี่วันที่ ฉันจะฝ่าเดือนปีที่หลงเหลือ เหมือนตะวันส่องเจือแสงระเรืองเรื่อ สาดส่องเพื่อพิสุทธิ์ฉายหมายรักแท้ แม้พรุ่งนี้ไม่รู้พบหรือพลัดพราก หรือตายจากมอดม้อยด้วยบาดแผล มีน้ำตาแอบซุกซ่อนความอ่อนแอ ไร้ใครแลฝืนยิ้มได้...แต่ใจร้าว...