มองพระจันทร์แสนงาม ณ ยามนี้ ไม่รู้ว่าคนดีอยู่ที่ไหน จะเห็นจันทร์เหมือนกันบ้างหรืออย่างไร ใจอ่อนไหวรำพึงคิดถึงเธอ จันทร์เจ้าเอ๋ยช่างงามแม้ยามหนาว หมู่ดวงดาวเป็นเสมือนเพื่อนเสมอ คงไม่เหงาสินะจันทร์เพื่อนเกลอ อยากจะเจอเพื่อนเสมือนดั่งเดือนดาว พราวพราวแสงจันทร์นวลชวนให้หลง พร่างพร่างน้ำค้างลงคงเหน็บหนาว คิดคิดถึงเป็นห่วงว่าดวงดาว จะเหน็บหนาวอ้างว้างหรืออย่างไร อยากให้รู้ว่าฉันนี้มีใจมั่น ไม่เคยหวั่นเหมือนจันทร์ไม่หวั่นไหว แม้ลมเหงาพัดผ่านนานเพียงใด ก็ไม่เคยเปลี่ยนใจไปจากเธอ