โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ดึกดื่นดาวดาษนภ ดั่งจะละมาขมเล่น
พรายพริ้วริ้วลมเย็น ไหวโอนเอนกิ่งพฤกษา
อกอ่อนระรอนเร้า คิดถึงเจ้าเฝ้าห่วงหา
รอรอยคอยเพลา ระวิตื่นให้ชื่นชม
โสมส่องสล่างสกล นฤมลเคียงคู่สม
จันทร์กระจ่างช่างนิยม ฤา จะสอยให้ลอยมา
กริ่งเกรงครึกครั่นคร้าม นภงามดั่งเลขา
เกษิณีของพี่ยา จะติดอยู่คู่โพยม
ไหนเลยจะโน้มกิ่ง แนบแอบอิงหนอแสงโสม
ตรึกตรองแล้วต้องตรม ขมใจพี่มิมีคลาย
นึกนักชักอ่อนจิตหากนิรมิตรได้ดังหมาย
บันดาลดลสุผลกลาย จากหน่ายหนีให้มีใจ
คืนนี้ยังอาวรณ์ ขับคำกลอนสำเนียงใส
อิงแอบแนบความนัย ยังมิไขเฉลยขาน
เอื้อนเอ่นหทัยสุพจน์ กลัวเจ้ากชกรผลาญ
อกพี่สิ
990
2
0
หน้าส่วนตัว
