เพิ่งเข้าใจความรู้สึกอยู่ลึกล้ำ ฝังใจจำภาพก่อนย้อนมาเห็น มโนนึกตรึกตรองมองประเด็น คงจะเป็นความคิดถึงที่ตรึงตรา หน้าจิ้มลิ้มอิ่มอวบรวบผมสูง มาดดั่งยูงแพนหางกลางพฤกษา หนุ่มน้อยใหญ่ใฝ่ปองจ้องสบตา นัยนาเธอกลับมองมาจองเรา คงจะเป็นบุพเพสันนิวาส เคยร่วมชาติเคียงคู่อยู่กับเขา ทำให้คิดซาบซึ้งตรึงดังเงา คอยแต่เฝ้าฝันหาทุกคราครวญ ใจเอ๋ยใจใยจดจ่อเหมือนก่อทุกข์ แต่ส่วนลึกเป็นสุขยามคิดหวน ตื่นก็เห็นหลับก็พบสบเนื้อนวล เธอเย้ายวนในห้วงฝันทุกวันคืน
1744
6
0
หน้าส่วนตัว
