ปราณรวี
เมื่อรักร้างห่างลาถึงคราจาก
น้ำตาพรากหลั่งไหลไม่จบสิ้น
ถวิลหวังนั่งเศร้าเหงาดวงจินต์
ยามหมดกลิ่นรักหอมยอมจำนน
กี่คราครั้งยังร่ำไห้ใจหม่นหมอง
ถูกจำจองหัวใจไปกี่หน
น้ำตาแห้งเหือดหายดั่งสายชล
กลับเอ่อท้นล้นทรวงเพราะบ่วงรัก
จึงอยากถามถึงความในใจเธอนั้น
คิดถึงฉันบ้างไหมไม่ประจักษ์
เมื่อโศกตรมขมอุราเหนื่อยล้านัก
เคยหยุดพักร้องไห้บ้างไหมหนอ
เธอเคยเสียน้ำตากี่คราครั้ง
เมื่อรักพังร้างไกลจนใจฝ่อ
ก่อนเคยเรียงเคียงคู่อยู่เคลียคลอ
เดี๋ยวนี้ท้อรันทดหมดแรงใจ
กี่น้ำตาที่รินหยดรดลงแก้ม
อาจแตะแต้มแค่พอปริ่มริมตาใส
หรือหลั่งมาแล้วลาหายกลับกลายไป
ไม่ใส่ใจเพราะไร้ค่าน่าจดจำ
ขอได้ไหม
1439
23
0
หน้าส่วนตัว
