ลมแปรแขมร์เลอ
ยินเรื่องราวเล่าขานตำนานเหนือ
เศร้าใจเหลือความรักต้องหักสลาย
แผ่นดินต่าง..ใยมาแปลกแยกใจกาย
แม้นขวนขวายได้เจอก็เพ้อครวญ
เชื้อชาติกั้นหรือห้ามให้ไฟสิ้นเชื้อ
เช่นหนุ่มเหนือคงมั่นมิผันผวน
ราชบุตรไทยกับสาวพม่านะหน้านวล
รักหมดถ้วนกระบวนความงามเรืองรอง
สวรรค์กลั่นแกล้งหรือไรให้มีรัก
เจ้าน้อยภักดิ์เพียงนางวางสนอง
สุดจะคิดว่าความรักผิดครรลอง
มะเมี๊ยะต้องโศกาเศร้าอาลัย
นางสยายผมลงตรงแทบเท้า
ถูเบาเบาเบื้องบาทราชบุตรไหว-
หวั่นชาตินี้ที่ต้องพรากจากดวงใจ
ทอดอาลัยใจสลายในต่อมา
รอยจารีตกรีตใจไม่เคยสร่าง
ด้วยรักร้างสุมใจให้ปรารถนา
บทสุดท้ายก็รบเร้าเศร้าอุรา
มะเมี๊ยะลาเดินสู่..ประ