ฉัน.... กับจันทร์กระจ่างกลางเวหา ยิ้มกับดาวพราวพร่างกลางนภา กอดเมฆาอบอุ่นละมุนละไม กระซิบคำพร่ำฟ้าเวหาหน ฟ้าโปรดเห็นใจคนเกินทนไหว คนผู้เสียทุกอย่างกระทั่งใจ มอบรักใครหมดรักที่ภักดี รัก.... แม้รู้ซึ้งตระหนักว่ารักนี้ เสมือนกอดกองทุกข์ทับทวี ยิ่งนานปีทุกข์ถมระทมทรวง ที่ไหนใครรักมักเป็นทุกข์ เพราะไฟรักเร้ารุกให้หนักหน่วง ฉันก็พร้อมยอมผจญผลทั้งปวง หากรักลวงรักเล่ห์เพทุบาย เธอ...
1672
4
3
หน้าส่วนตัว
