ลานดอกหญ้าหน้าแล้งอ่อนแรงเรี่ยว ต้นแห้งเหี่ยวชอกช้ำเท้าย่ำผ่าน สู้ร้อนหนาวพราวฝนหล่นแผ้วพาน ยอดทนทานหยัดยืนฝืนก้านใบ แม้ดอกสวยรวยรูปจูบไม่หอม หายินยอมเหยียบย่ำหมองช้ำไม่ ทั้งร้าวรวด กรวดหินทับยับเกินใจ ยังต้านภัยทั้งผองประคองตน ไม่มีใครพะนอเจ้าเฝ้าถนอม เด็ดดมดอมหอมประทินไร้สิ้นผล หญ้าริมทางร้างน้ำรดสู้อดทน รอเพียงฝนหยาดยอดสาดต้องใบ จงเป็นเช่นดอกหญ้าคราหน้าแล้ง แตกระแหงต้องแสงส่องไม่ผ่องใส ยืนหยัดสู้ชูช่อล้อลมไกว โปรยฝนใสหยดชื่นฟื้นทันที
1810
8
0
หน้าส่วนตัว
