ตะเกียงเมฆา
"ประเมินมวล คุณค่า ในแสงสี
มากหลากมี หลายอารมณ์ สุขเศร้าหมอง
พักหยุดครวญ คิดคำนึง และตรึกตรอง
ชั่วดีเพียง หาใช่มอง โอบเข้าตน.
เหมือนหนังสือ ดูแต่ปก พกไว้เก๋
ข้านี้เท่ โก้เก๋า เจ้าสับสน
รูปดีเลว ใช่เปลือกนอก ของรูปคน
ดูใจคน ใจเขา-เรา สัมผัสกัน.
เดินเคียงมา ตาชำเลือง เหลือบมองข้าง
ทิ้งข้าร้าง วางวายตาย ข้างถนน
ศพแห้งกรัง ขนาบพื้น เป็นแค่คน
ที่เจ้าเหยียบ ย่ำลงบน อกอุรา.
ข้าหลับไหล ถลำหลง เพียงพอแล้ว
เจ้าเพริศแพร้ว ในสีแสง รูป-เงินตรา
นางฟ้าวัน วานเป็นเพียง สิ่งไร้ค่า
พบเพียงผ่าน เสียเวลา ให้จดจำ."
หน้าส่วนตัว
1004
0
0
