ปาลิน
อาจไม่มีอะไรคงเดิม
เมื่อบางใครริเริ่มเติมรอยก้าว
ถ้อยหลังไปสุดฟ้าสุดตาดาว
แบกภาระเรื่องราวอันหนาวร้อน
พร้อมคำสัตย์ที่ชื่อว่าชีวิต
มอบอุทิศด้วยหวังใจจะไถ่ถอน
พิษรักอันร้ายกาจประสาทพร
กระจ่างจบกระจ่างจร ยอกย้อนใจ
ไม่มีแล้วความในจะให้คุณ
ที่ผ่านมาเคยคุ้น...ว่าคุณใช่
อาจวันนี้ไม่วาดตามความในใจ
เพราะไม่อาจมอบอะไรให้คุณรัก
อย่าทำดีกับฉันเลย
บทชีวิตฉันคุ้นเคยการไร้หลัก
นกขมิ้นเร่เริงไร้เพิงพัก
มาติดหล่มจมปลักก็ดักดาน
แค่สายป่านเส้นน้อยที่ลอยหลุด
ถึงยื้อยุดด้วยใจกร้าวจะห้าวหาญ
อาจแลเห็นโครงไม้คล้ายตำนาน
ทิ้งตัวตนกรอบกร้านแต้มลานดิน
อาจแลเห็นโครงไม้คล้ายวันวาน
ทิ้งตัว
2148
2
0
หน้าส่วนตัว
